Ik heb altijd een grote drijfveer gevoeld de muziek te delen: met dansers, met muzikanten, met amateurs, met kinderen, met ouderen. De flamenco, waarin ik lang ‘vertoefde’, is prachtig in dat opzicht: het is een cultuur van delen, samen zijn en samen genieten in het moment.
In 2010 maakte ik kennis met het samenzingen met groepen bij Hagara Feinbier. Meer en meer ontdekte ik de kracht van zingen: Iedereen met een open houding kan bijdragen ongeacht leeftijd, ervaring, achtergrond of religie. In heel korte tijd ontstaat een prachtige samenklank en samenbeleving. Cursussen in Taketina bij Reinhard Flatischler en recent een mantraweek bij Deva Premal geven me steeds meer verdieping. Juist door zoveel verschillende muziek te zingen en spelen merk ik hoe universeel de zoektocht van de mens is naar liefde en verbinding. Ik ervaar zóveel verbinding tussen de spiritualiteit van bij voorbeeld boeddhisme, sufisme, het katholieke geloof en de indianencultuur. Door deze liederen te zingen wens ik mijn kleine bijdrage te leveren aan een mooiere wereld.
Waar spraak eindigt, daar begint de muziek (E. Hoffmann)
Zingen maakt, meer dan wat dan ook, een direct begrip van harten mogelijk, alle culturele en religieuze grenzen overstijgend. In het zingen openbaart zich de gemeenschappelijke zin en zinrijkdom van mensen en volkeren
(Yehudi Menuhin).
Muziek dient om de daaropvolgende stilte te verdiepen (Deva Premal)
When you die, make sure that you leave behind something beautiful in this world, even if no one knows about it (Osho).